MetroSport:Aρθρο Στέλιου Γρηγοριάδη: Ο σκόρερ - φαινόμενο Κλάους, η αχαριστία και η ασχετοσύνη.

Επειδή πολύ συχνά η αχαριστία περισσεύει και επειδή η ασχετοσύνη γίνεται επικίνδυνη, οφείλω να γράψω λίγες αράδες για τον ποδοσφαιριστή - φαινόμενο, για τα ελληνικά δεδομένα, που λέγεται Στέφανος Αθανασιάδης. Έναν ποδοσφαιριστή που ορισμένοι θερμοκέφαλοι έβαλαν από πέρσι στο στόχαστρό τους και δείχνουν αποφασισμένοι να τον κυνηγήσουν αλύπητα και φέτος, αν και επιμένουν να δηλώνουν ότι είναι οπαδοί του ΠΑΟΚ…

Ο Κλάους ανήκει στον ΠΑΟΚ από το 1996, από τότε δηλαδή που ήταν μόλις 8 χρόνων οταν ηρθε απο το Λάκκωμα Χαλκιδικής. Πέρασε από όλα τα τμήματα της Ακαδημίας. Τζούνιορ, Προπαιδικό, Παιδικό, Ομάδα Νέων. Την περίοδο 2006-2007 αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, με 24 γκολ, ενώ το καλοκαίρι του 2006 είχε υπογράψει το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό του με τον ΠΑΟΚ, που ήταν τριετές.

Εκανε ντεμπούτο ως βασικός με την επαγγελματική ομάδα σε ένα παιχνίδι εναντίον της Λάρισας, στο Αλκαζάρ. Εδειξε αμέσως ποιος είναι, πετυχαίνοντας δύο εκπληκτικά γκολ στην ήττα του ΠΑΟΚ με 4-3. Για τον Φερνάντο Σάντος, ωστόσο, ο πιτσιρικάς ήθελε ακόμη πολλή δουλειά. Και μολονότι από τότε … κουράστηκε να βάζει γκολ, κάθε φορά που ο Πορτογάλος αποφάσιζε να τον χρησιμοποιήσει ελάχιστα λεπτά, το καλοκαίρι του 2009, αντί να δουλέψει ο ίδιος μαζί του, όπως ήταν υποχρεωμένος για να βελτιώσει ένα πηγαίο ταλέντο, τον έστειλε δανεικό στον Πανσερραικό, δήθεν για να «δέσει» και να «ωριμάσει».

Ο Κοκότοβιτς, όμως, είχε τον δικό του καημό, που δεν ήταν άλλος από την άνοδο της ομάδας και δεν υπήρχε κανένας λόγος να ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Κλάους, μόνο και μόνο για να επωφεληθεί ο ΠΑΟΚ. Πέτυχε, ωστόσο, πέντε γκολ σε 21 συμμετοχές, βοήθησε την ομάδα να πετύχει στον στόχο της και σκόραρε και στη μεγαλειώδη νίκη-πρόκριση του Πανσερραικού επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο.

Το 2010 επέστρεψε, ευτυχώς, στον ΠΑΟΚ και μολονότι κανείς μέσα από την ομάδα δεν τον πίστευε ακόμη, έκανε τις πρώτες συμμετοχές του σε παιχνίδια του Γιουρόπα Λιγκ, τελειώνοντας τη χρονιά με 16 συμμετοχές και πέντε γκολ στο Πρωτάθλημα. Βάσει του χρόνου συμμετοχής, ήταν ήδη ο καλύτερος σκόρερ της ομάδας.

Την επόμενη περίοδο (2011-12) καθιερώθηκε ως βασικός στην ενδεκάδα, κάνοντας μια επίσης πολύ καλή σεζόν με 25 συμμετοχές και 12 γκολ, ενώ σκόραρε άλλες τρεις φορές στο Γιουρόπα Λιγκ, χωρίς να παραλείψει, φυσικά, να είναι μαζί με τον Σαλπιγγίδη, σκόρερ και στον ανεπανάληπτο θρίαμβο επί της Τότεναμ στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν». Οσο για πέρσι, ε, δε νομίζω ότι χρειάζεται να υπενθυμίσω σε κανέναν τα κατορθώματά του. Αρκεί να πω ότι ανά τρεις τελικές προσπάθειες πετύχαινε ένα γκολ. Και οι πάσες της προκοπής που έπαιρνε από τους συμπαίκτες του ήταν ελάχιστες.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΑΙΚΤΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ. Να είναι από πιτσιρίκι στην ομάδα και να σκοράρει… ασύστολα, ακόμη και αν ο προπονητής του τον χρησιμοποιεί για πέντε μόνο λεπτά. Θυμάμαι τον Κούδα και άλλους μεγάλους άσους, που αναδείχτηκαν από τα σπλάχνα της ομάδας, ποτέ όμως ο ΠΑΟΚ δεν διέθετε ένα δικό του παιδί που να έχει τόσο καλή σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα.

Αυτό το παλικάρι, όμως, που ευτυχώς άντεξε και δεν αφανίστηκε εξ αιτίας της αδιαφορίας του Σάντος και της κάκιστης αντιμετώπισης που είχε από ανθρώπους του επίσημου ΠΑΟΚ, αυτό το παλικάρι που γράφει ιστορία με την ασπρόμαυρη φανέλα, όντας ταυτόχρονα και φανατικός οπαδός της ομάδας, αυτό το παλικάρι έγινε ο εύκολος στόχος για όσους έχουν ως χόμπι τους την γκρίνια. «Δεν έχει σέντερ φορ ο ΠΑΟΚ», λένε, «είναι λίγος ο Αθανασιάδης», λένε, «δεν μπορεί το παιδί», λένε και δεν ξέρω τι άλλο θα έπρεπε να είχε κάνει έως σήμερα ο Κλάους για να λένε το αυτονόητο. Οτι, δηλαδή, είναι ένα παιδί που αποτελεί τεράστιο περιουσιακό στοιχείο για τον ΠΑΟΚ, ένα παιδί που η οικογένεια του ΠΑΟΚ οφείλει να το τιμά, να το σέβεται και να το περιβάλει πάντα με απεριόριστη αγάπη.

Είναι και αγνώμονες, είναι και άσχετοι με το ποδόσφαιρο. Διότι αν ο Αθανασιάδης διέθετε και πολλά άλλα προσόντα που λένε ότι του λείπουν, πολύ απλά δεν θα ήταν ο Αθανασιάδης, αλλά ο Ιμπραήμοβιτς. Η ο Φαλκάο. Και, φυσικά, δεν θα τους έκανε τη χάρη να παίζει στον ΠΑΟΚ. Θα έπαιζε σε μια από τις κορυφαίες ευρωπαικές ομάδες και ο ΠΑΟΚ ούτε που θα μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και αποχωρήσει ο Κλάους από τον ΠΑΟΚ, που, προσωπικά, καθόλου δεν το εύχομαι, ίσως εκτιμήσουν την αξία του. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά.


ΥΓ 1. Ναι, έχασε ένα γκολ από αυτά που δεν χάνονται στο παιχνίδι με τη Μέταλιστ. Πριν, όμως, τον απαξιώσω και τον ισοπεδώσω, οφείλω να σκεφτώ πόσα παιχνίδια χάρισε στον ΠΑΟΚ με απίστευτα γκολ και με το μαγικό χάρισμα που έχει να στέλνει την μπάλα «με τη μία» στα αντίπαλα δίχτυα.

ΥΓ 2. Όταν η ομάδα αξιωθεί να λειτουργήσει με τρόπο που θα επιτυγχάνει τη σωστή τροφοδότηση του Κλάους, τα γκολ θα πέφτουν σα βροχή. Ούτε καν ο ανυπέρβλητος Γκερντ Μίλερ ήταν ο παίκτης που έτρεχε παντού κάνοντας όλες τις δουλειές. Μία έκανε μόνο και την έκανε πολύ καλά, γιατί είχε το χάρισμα και γιατί υπήρχαν δίπλα του παικταράδες. Αυτή τη μία δουλειά ξέρει να κάνει, επίσης πολύ καλά, και ο Αθανασιάδης…

ΥΓ 3. Συμφωνώ, για να το πάμε και αλλού το θέμα, ότι ο Αθανασιάδης φέρεται γενικώς… ολίγον τι χαζά, στην εξωγηπεδική ζωή του. Οποιος τον αγαπάει, όμως, αγαπώντας και τον ΠΑΟΚ, πρέπει να καθίσει δίπλα του με στοργή για να του δώσει δυο - τρεις συμβουλές. Επιχειρώντας την «εξόντωση» ενός ποδοσφαιριστή, ούτε τον ίδιο βοηθάς, ούτε την ομάδα. Αλλά, είπαμε πολλές φορές: Οταν έχεις να κάνεις με την «καφρίλα», ακόμη και τα αυτονόητα είναι ζητούμενα.