Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί μια
από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας.Τον Φεβρουάριο του 1994 η
Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα
που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, ως Ημέρας Μνήμης για τη
Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η
αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά
τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την
ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η «νέα τάξη πραγμάτων» που
επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού
πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά
όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των
πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη
ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννοούμε όμως με τον όρο «γενοκτονία»;
video
Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της
Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της
Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών
του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική
ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.Πρόκειται για
ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές
συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα
για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων
του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.