Βιαστήκαμε να τον καταδικάσουμε στην
"μετριότητα", να τον αγνοήσουμε, να πούμε πως ο τραυματισμός του τον
κατέστρεψε. Ένα κείμενο για τον αρχηγό που επιστρέφει για τα καλά και το
κακό συνήθειο των εύκολων συμπερασμάτων.
Τα εύκολα συμπεράσματα είναι οι λύσεις που επιλέγει το
μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων, για τον απλό λόγο πως είναι... εύκολα.
Δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε στο γεγονός, ούτε να εξετάσουμε όλες τις
παραμέτρους, προκειμένου να φτάσουμε σε μια τελική απόφαση-συμπέρασμα.
Εύκολα βγάζουμε κάποιον άχρηστο, το ίδιο εύκολα τον αποθεώνουμε και φυσικά εξίσου εύκολα "τελειώνουμε" την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή, χωρίς να κάνουμε την απαιτούμενη υπομονή. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν χρειάζεται να τα παραθέσουμε για να αποδείξουμε όλα τα παραπάνω.
Το τελευταίο εύκολο συμπέρασμα ή αν θέλετε η τελευταία
βιαστική ετυμηγορία φιλάθλων και δημοσιογράφων αφορούσε τον Αβραάμ
Παπαδόπουλο. Ο κορυφαίος Έλληνας κεντρικός αμυντικός πριν δύο χρόνια,
έγινε ποδοσφαιριστής που μετά τον σοβαρό τραυματισμό του δεν θα είχε
ποτέ ξανά την ίδια απόδοση.Εύκολα βγάζουμε κάποιον άχρηστο, το ίδιο εύκολα τον αποθεώνουμε και φυσικά εξίσου εύκολα "τελειώνουμε" την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή, χωρίς να κάνουμε την απαιτούμενη υπομονή. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν χρειάζεται να τα παραθέσουμε για να αποδείξουμε όλα τα παραπάνω.
Άπαντες και μεταξύ αυτών και εμείς, τον καταδικάσαμε στην ποδοσφαιρική μετριότητα, που δεν του αξίζει, δεν του αρμόζει και εν πάση περιπτώσει δεν μας έχει δώσει κανένα δικαίωμα να τον κρίνουμε έτσι.
Ο ίδιος ο Αβραάμ ήταν πάντα χαμηλών τόνων. Ουδέποτε διαφήμισε τον εαυτό του, ουδέποτε πούλησε οπαδιλίκι με το περιστατικό της μεταγραφής του στον Ολυμπιακό (απέρριψε τον ΠΑΟ παρά τις πιέσεις των ανθρώπων του Άρη) και ουδέποτε χρειάστηκε να το ρίξει στην ολυμπιακοφροσύνη. Όσα είχε να πει και όσα ακόμα μας λέει, τα λέει εντός αγωνιστικού χώρου. Στον οικείο χώρο του, στο "σπίτι" του, στο μέρος που φανερώνει το ταλέντο του.
Στις τέσσερις γραμμές του γηπέδο "Γ. Καραϊσκάκης" την Κυριακή (2/2) κόντρα στον Παναιτωλικό, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος "μίλησε" καθαρά και μας έδωσε ενδιαφέρουσες απαντήσεις και ένα... μάθημα. Ένα ακόμη μάθημα για να μην βιαζόμαστε να "ξεγράφουμε" σπουδαίους παίκτες.
Με μια εμφάνιση από τα παλιά, με μια ηγετική και αλάνθαστη εμφάνιση, ο 29χρονος σέντερ μπακ, σκόρπισε χαμόγελα στους ανθρώπους του Ολυμπιακού και έδωσε μια 90λεπτη υπόσχεση πως η πραγματική επιστροφή του έφτασε.
Τι είδαμε από τον Αβραάμ; Είδαμε να μπαίνει πρώτος και σωστά σε κάθε φάση, είδαμε να σώζει την ομάδα του τουλάχιστον 4 φορές με καθοριστικά τάκλιν για... σεμινάριο και το σημαντικότερο ήταν πως τον είδαμε να παίρνει ξανά το ρόλο του απόλυτου ηγέτη της "ερυθρόλευκης" άμυνας. Προφανώς και δεν έχασε ποτέ αυτό τον ρόλο, προφανέστατα και χρειάζεται τέτοιες εμφανίσεις για να πατάει ακόμα πιο γερά στα πόδια του.
Αυτά τα ωραία που είδαμε πάντως, φαίνεται πως διέφυγαν της προσοχής όσων ψήφισαν τον MVP της αναμέτρησης. Πολυτιμότερος παίκτης του γηπέδου αναδείχθηκε ο Μάικλ Ολαϊτάν και όχι ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ή έστω o βιονικός Τζόελ Κάμπελ που "κατάπιε" και πάλι, πολλά χιλιόμετρα.
Ο Νιγηριανός ήταν σίγουρα θετικός και πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης, όμως μπροστά στην εμφάνιση του Αβραάμ όλα τ' άλλα είναι "να 'χαμε, να λέγαμε". Δεν είναι κακό μια φορά να μην αναδειχθεί MVP ο σκόρερ και να πάρει τον τίτλο ένας αμυντικός.
Και κάπως έτσι, κλείνουμε το κείμενο με τον τρόπο που το ανοίξαμε και καταλήγοντας στα ίδια: πολύ κακό συνήθειο τα εύκολα συμπεράσματα.
γιατι παντα ησουν και θα εισαι ο καλύτερος και ας βιάστηκαν πολλοί να σε κρίνουν...εμεις ομως που σε ξέρουμε θα ειμαστε παντα σίγουροι για σενα περήφανοι και δίπλα σου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον γνωρίζω ελάχιστα. Έχουμε μιλήσει 2-3 φορές και το πιθανότερο είναι πως δεν με θυμάται. Όταν άφηνα τον Διγενή αυτός έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα.Από την ημέρα που πήγε στον Άρη μέχρι σήμερα παρακολουθώ με καμάρι κάθε ποδοσφαιρικό του βήμα.Καμαρώνω για το πάθος, την αξία, την δύναμή, την θέλησή, το μυαλό και και και.....Αυτό όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει και το κάνει πρότυπο για τα παιδιά μας είναι το ήθος του, η σεμνότητα του, η κοινωνική προσφορά του και ότι ποτέ δεν ξεχνά την αφετηρία του.Μπράβο παλικάρι μας!!Θα σου ευχόμουν να φτάσεις ακόμα πιο ψηλά αλλά δεν ξέρω αν έχει...
ΑπάντησηΔιαγραφή